Week van Noémie Van Vyve

Even voorstellen

Hallo! Mijn naam is Noémie Van Vyve. Ik behaalde mijn diploma Diergeneeskunde in Gent in 2016 en begon aan een buitenlands avontuur in Québec (Canada) dankzij prof. Dr. Nauwynck die via een vertegenwoordiger wist dat Demeter tweetalige (FR/EN) varkensdierenartsen zocht.

Na het proces om mijn diploma in Noord-Amerika te laten erkennen (en enkele vertragingen door de bureaucratie van immigratie) werk ik sinds april 2019 officieel als varkensdierenarts voor Demeter Services Vétérinaires. De realiteit van dierenartsen in Noord-Amerika is anders als die van in Europa.

Deze week laat ik jullie graag zien wat mijn taken zijn en welke verschillen er zijn. Er is hier trouwens een tekort aan dierenartsen in alle provincies en in alle diersoorten. Dus zijn jullie gemotiveerd om de erkenningsprocedure te doorstaan en immigratiepapierwerk te doen, dan is de beloning er zeker!

Dag 1

Tijdens mijn werkweek bezoek ik 3 dagen bedrijven en werk ik 2 dagen op kantoor. Als varkensdierenarts heb je relatief weinig nodig; vooral materiaal voor staalnames en bioveiligheid vullen mijn wagen op. Medicatie heb ik standaard niet bij, tenzij voor een spoedgeval wanneer de medicatie niet op een andere manier snel geleverd kan worden. Voor die levering hebben we een eigen leveringsdienst en werken we ook samen met privébedrijven, want er wordt veel geleverd op één dag en Québec is redelijk groot (ik rijd gemiddeld 400 km op een dag). Vandaag is het een relatief rustige dag, voornamelijk ‘routine’-gevallen van influenza en PRRS.

Dag 2

Autopsies zijn een belangrijke taak van dierenartsen die met varkens en pluimvee werken. Waar sterfte bij andere dierenartsen vaak een eindpunt is, is het voor mij een waardevol onderdeel van de diagnostiek om de rest van de kudde verder te helpen. Vandaag moet ik zeugen onderzoeken. Daarvoor heb ik goed (en vooral scherp) materiaal nodig. Autopsies in de winter doen, kan gevaarlijk zijn gezien de hele koude handen: ik voel dan minder en moet uitkijken bij elke beweging van mijn mes opdat ik mijn andere hand niet per ongeluk raak. Bij een gevoelstemperatuur van min 20 heb ik immers de neiging om snel te willen gaan. Gelukkig was het vandaag gewoon rond het nulpunt.

Dag 3

Vandaag werk ik een dagje op kantoor. Verslagen schrijven, papierwerk in orde brengen, en een bijscholing volgen. Prof. dr. Dominiek Maes van de faculteit Diergeneeskunde wordt enorm geapprecieerd door de varkensindustrie en vertelt de Canadese dierenartsen over varkensdysenterie. Ik maak veel notities, want ik heb toevallig een van de weinige bedrijven in Québec die positief hebben getest, als klant.

Dag 4

Sommige ziektes kan je (proberen) uitroeien op bepaalde bedrijven. Vandaag is dag 1 van de uitroeiing van Mycoplasma hyopneumoniae op een zeugenbedrijf. Een beetje contra-intuïtief, maar op dag 1 is het de bedoeling dat ik alle dieren (inclusief de nieuwe geltjes) besmet met deze bacterie. Ik heb een smoothie gemaakt in ons labo met de longen van een geïnfecteerd dier van het bedrijf en deze vernevel ik in de stallen. Enkele weken later testen we of de blootgestelde dieren geïnfecteerd zijn en kan de eigenlijke uitroeiing beginnen. Acht maanden lang mag het bedrijf geen dieren meer binnenbrengen, moet er regelmatig gevaccineerd worden en wordt er gericht medicatie toegediend. Niets is gegarandeerd, dus we hopen ook op een beetje geluk.

Dag 5

Terug een dagje bureauwerk. Maandelijks komen de dierenartsen van Demeter samen om bepaalde zaken te bespreken: nieuwe ontwikkelingen in de industrie, nieuwe studies, moeilijke casussen, nieuwigheden van het bedrijf, etc. Elke maand is er een andere voorzitter zodat het altijd gevarieerd is. Enorm leerrijk voor iemand die volledig nieuw was in het land. Ondertussen zijn de puzzelstukjes al wat meer samengekomen en begrijp ik hoe de vork aan de steel zit 😊.