Tijdslimiet binnen therapie

Hoewel vroeger het einde van een therapie niet vaak op voorhand werd vastgelegd, wordt dit in onze huidige maatschappij steeds vaker gedaan. Zo wordt er binnen onze gezondheidszorg in België, vanwege de lange wachtlijsten, op steeds meer afdelingen en in CGG’s (Centra voor Geestelijke Gezondheidszorg) een behandeltraject vastgelegd waarvan de duur op voorhand wordt bepaald. Dit installeren van een tijdskader gebeurt dus vaak eerder vanuit praktische overwegingen. Over de impact hiervan op de therapie is echter nog zeer weinig geweten. De weinige literatuur die we rond het onderwerp konden vinden, suggereerde dat een tijdslimiet druk kan uitoefenen op het therapieproces en een verwachtingspatroon kan creëren bij de therapeut en de cliënt, wat zowel positieve als negatieve gevolgen kan hebben voor de therapie. Bovendien zouden therapeuten geneigd zijn een meer actieve rol in therapie aan te nemen. Deze resultaten werden in onze studie, waarin we therapeuten bevraagden over de tijdslimiet, bevestigd. Uit deze interviews bleek dat therapeuten meer druk voelden in tijdsgelimiteerde therapie en ervaarden dat patiënten er andere verwachtingen op nahielden dan in een ongelimiteerde therapie, in die zin dat ze een groter deel van de verantwoordelijkheid voor het verloop en het in hand nemen van de therapie bij de therapeuten leken te leggen. Onze studie onderzocht ook de ervaringen van patiënten in een tijdsgelimiteerde therapie. De resultaten van deze studie volgen nog.

 Doctoraatsstudent: Rosa De Geest, MSc.