Heidi Suykens

Adviseur gevangenisdirecteur

Criminologische Wetenschappen 1990 - 1994

Ik werk sinds een viertal maanden bij DG EPI (Directoraat-generaal Penitentiaire Inrichtingen, n.v.d.r.) op het centraal bestuur van het gevangeniswezen, bij de regionale directie. Die bestaat uit regio Noord en regio Zuid, waarbij ik uiteraard werk bij regio Noord. Binnen mijn functie geef ik strategische, operationele en administratieve ondersteuning aan de Regionaal Directeur en zijn adjunct voor diverse dossiers. Dit moet een uniform detentiebeleid bewerkstelligen binnen de penitentiaire inrichtingen van de regio met bijzondere aandacht voor de rechtspositie van de gedetineerden en een rechtsconforme toepassing van de geldende regelgeving.

Onder toezicht van de Regionaal Directeur werk ik mee aan de ontwikkeling en opvolging van specifieke initiatieven en projecten om onder meer de kwaliteit van de penitentiaire strafuitvoering bij te sturen en te verbeteren.

Deze werkgever is mij niet vreemd. Ik ging reeds in ’96 werken bij DG EPI. Toen ben ik begonnen bij de dienst individuele gevallen, wat de studenten nu zullen kennen als de directie detentiebeheer. Daar werkte ik twee jaar. Toen bestonden strafuitvoeringsrechtbanken nog niet en besliste de minister nog of iemand voorwaardelijk werd vrijgelaten. Nadien werkt ik nog een tweetal jaar op de Centrale Psychosociale Dienst. Op een bepaald moment besliste ik dan deel te nemen aan het examen voor herstelconsulent en kon ik in 2001 aan de slag in de gevangenis van Dendermonde. Zeven jaar later kon ik mijn stage aanvatten als attaché Algemeen Management Ondersteuning binnen het directieteam van Oudenaarde en nog twee jaar later kon ik terugkeren naar het directieteam van Dendermonde.

"Het gevangeniswezen was altijd al de plaats waar ik wou werken. Tijdens de laatste jaren van mijn opleiding Criminologische Wetenschappen ben ik samen met een studiegenote naar een jobbeurs gegaan waar we geboeid hebben staan luisteren naar het verhaal van een gevangenisdirecteur. Beiden dachten we op hetzelfde moment: dát is wat wij ook willen doen later."

In 2013 kreeg ik de vraag om lid te worden van het opstartteam van de penitentiaire inrichting  van Beveren. Ik herinner me die periode nog levendig met de opening van de gevangenis van Beveren in het voorjaar van 2014. We deden ook een testweekend met vrijwilligers die daar verbleven als zijnde de gedetineerden. Iets wat overigens heel erg in de media is gekomen. Vorig jaar heb ik dan zelf de keuze gemaakt om opnieuw bij het centraal bestuur te werken. Hier was een nood en dus kwam ik graag weer op het centraal niveau werken.

Het gevangeniswezen was altijd al de plaats waar ik wou werken. Tijdens de laatste jaren van mijn opleiding Criminologische Wetenschappen ben ik samen met een studiegenote naar een jobbeurs gegaan waar we geboeid hebben staan luisteren naar het verhaal van een gevangenisdirecteur. Beiden dachten we op hetzelfde moment: dát is wat wij ook willen doen later. Zij is nu een collega van mij, beiden zijn wij nu adviseur-gevangenisdirecteur. Wij hebben ook een tijd samen gewerkt in PI Beveren.

"Nog altijd ben ik ervan overtuigd dat het belangrijk is dat je een opleiding kiest die je interesseert. Anders houd je het niet vol. Tegelijk sta je best ook eens stil bij de mogelijkheden naar tewerkstelling later. Leg ook dat eens mee in de weegschaal."

Ik ben echt op zoek gegaan naar een job in het gevangeniswezen. Al ging dat niet zonder slag of stoot. Ik ben afgestudeerd op een moment dat het echt niet goed ging op de arbeidsmarkt. Daarbij moet je weten dat het aanbod kleiner is dan de vraag. De markt is ook veel kleiner voor criminologen. Maar ik heb gericht gesolliciteerd en nam deel aan een examen voor het gevangeniswezen, waarvoor ik slaagde. Maar het was even wachten en ondertussen deed ik interims en werkte ik als medisch afgevaardigde, want je hebt natuurlijk een inkomen nodig. Op een dag kwam er dan dat verlossende telefoontje met het nieuws dat ik kon starten op de dienst individuele gevallen. Zo ben ik erin gerold. 

Toen ik destijds de keuze maakte voor de opleiding Criminologische Wetenschappen was ik geboeid door de materie op zich. De studie van de misdaad trok mij aan. Nog altijd ben ik ervan overtuigd dat het belangrijk is dat je een opleiding kiest die je interesseert. Anders houd je het niet vol. Tegelijk sta je best ook eens stil bij de mogelijkheden naar tewerkstelling later. Leg ook dat eens mee in de weegschaal. Niet dat dat de belangrijkste overweging moet zijn. Maar denk na over wat je jezelf later ziet doen en welke weg je daarvoor best aflegt. Anderzijds weet je natuurlijk nooit welke wending je leven neemt. Voor hetzelfde geld had ik destijds nooit dat telefoontje gekregen en was ik nu gelukkig geworden in een andere sector. Dat weet je vooraf nooit. Belangrijk is dat je je weg vindt. In welke sector dat later ook mag zijn.