Erinda Mehmeti
Waar kun je aan de slag met een diploma Rechten? UGent-alumna Erinda Mehmeti, Academisch Assistent aan de UGent licht de jobmogelijkheden toe en geeft tips aan studiekiezers.
Academisch assistent
Rechten 2006 - 2012
Naar België komen om hier Rechten te studeren en vervolgens terugkeren naar Albanië om daar te werken. Dat was oorspronkelijk mijn bedoeling, maar het is enigszins anders verlopen. Want ondertussen werk ik als academisch assistent aan de UGent in het vak van internationaal privaatrecht. Academisch assistent wil zeggen dat ik halftijds bezig ben met onderwijstaken zoals examens voorbereiden en verbeteren, studenten begeleiden bij hun masterproef en lesgeven. De andere helft van mijn tijd besteed ik aan mijn onderzoek.
Toen ik afgestudeerd was, wou ik bewust geen stage doen in de advocatuur, eenvoudigweg omdat dat nooit mijn ambitie was geweest. Ik startte in Brussel als stagiair bij CER (The Community of European Railway and Infrastructure Companies, n.v.d.r.). Daar mocht ik onderzoek doen, de Europese wetgeving opvolgen, mijn collega’s die in de lobby bezig waren bijstaan, het kader schetsen waarin zij zich mochten bewegen, enz. Het was een boeiende tijd en ik leerde veel bij.
"Via onderzoek zou ik nog meer kennis kunnen verwerven in dit domein. Want dat wou ik graag, eindelijk tijd krijgen om een onderwerp grondig te bestuderen."
Tegelijk droomde ik ervan om iets terug te doen voor mijn land Albanië en ambieerde ik om daar ooit les te kunnen geven aan de universiteit. Een doctoraat behalen kon een eerste stap in die richting zijn en dus kandideerde ik voor een vacature van academisch assistent aan de UGent. Die was me op het lijf geschreven, gezien internationaal privaatrecht altijd al mijn lievelingsvak was geweest. Via onderzoek zou ik nog meer kennis kunnen verwerven in dit domein. Want dat wou ik graag, eindelijk tijd krijgen om een onderwerp grondig te bestuderen. In Brussel ging alles snel en moest je op korte tijd adviezen geven. Enerzijds geeft die stress energie, maar anderzijds wou ik eens tijd om stil te staan bij de dingen.
"Wel koester ik nog altijd de ambitie om in de zomer les te geven in Albanië en op die manier mijn kennis over te dragen en jongeren te motiveren om nooit op te geven. Ik wil hen de boodschap geven dat alles mogelijk is als je het maar genoeg wil. Ben ik daarin een rolmodel? Graag. Want rolmodellen zijn er nooit genoeg."
Daar waar ik er aanvankelijk van droomde ooit terug te keren naar Albanië, hield ik er echter geen rekening mee dat je in België ondertussen ook verder leeft en als mens ook verandert. Ik werd verliefd en heb hier ondertussen een gezin, wat terugkeren moeilijk maakt. Mijn plannen zijn dus enigszins bijgesteld (lacht). Ondertussen sta ik trouwens ook weer op een keerpunt in mijn professionele carrière want binnenkort ga ik aan de slag als legal officer in de financiële sector. Wel koester ik nog altijd de ambitie om in de zomer les te geven in Albanië en op die manier mijn kennis over te dragen en jongeren te motiveren om nooit op te geven. Ik wil hen de boodschap geven dat alles mogelijk is als je het maar genoeg wil. Ben ik daarin een rolmodel? Graag. Want rolmodellen zijn er nooit genoeg.
Toen ik hier als jong meisje kwam, wist ik niet goed wat Rechten precies inhield. Wel wist ik dat ik graag zaken uitlegde. Ik begreep de standpunten van verschillende mensen betrokken in een discussie en kon dat goed vertalen. Daardoor fungeerde ik van jongs af graag als tussenpersoon. Bovendien had ik een romantisch beeld van de wereld waarin ik de zwakkere wou beschermen. Ik wou me inzetten voor mensenrechten en was in die periode intens bezig met bijvoorbeeld het recht op onderwijs. Die zaken vond ik terug in de opleiding Rechten.
"Aangezien ik uit het buitenland kwam en onzeker was zou een stage me uit mijn cocon gehaald hebben en me verplicht hebben om om te gaan met mensen in een professionele omgeving. De eerste jaren van de opleiding zijn de groepen danig groot dat je jezelf makkelijk kunt verstoppen. Heb je - zoals ik - een taalbarrière, dan ga je dat effectief ook doen."
Sowieso wou ik in het buitenland studeren want de opleiding Rechten heeft niet zo’n goede reputatie in Albanië. In tegenstelling tot veel leeftijdsgenoten wou ik niet voor Italië kiezen, en dus werd het België, met de geruststelling dat ik in België familie had. Maar ik moest natuurlijk de taal onder de knie krijgen, iets wat ik tevoren zwaar had onderschat. Maar als negentienjarige was ik ontzettend gedreven en geconcentreerd om iets groots te ondernemen en ik heb me dan ook volledig gegooid op de Nederlandse taal. Veel mensen dachten dat het me nooit zou lukken en hebben het me zelfs afgeraden.
Een stage deed ik niet tijdens mijn opleiding Rechten en daar heb ik achteraf spijt van. Aangezien ik uit het buitenland kwam en onzeker was zou een stage me uit mijn cocon gehaald hebben en me verplicht hebben om om te gaan met mensen in een professionele omgeving. De eerste jaren van de opleiding zijn de groepen danig groot dat je jezelf makkelijk kunt verstoppen. Heb je - zoals ik - een taalbarrière, dan ga je dat effectief ook doen. Bijgevolg was mijn eerste werkervaring na mijn afstuderen meteen een grote stap die ik moest zetten.
Tijdens mijn opleiding Rechten leerde ik kritisch te denken. Daarnaast leerde ik ook een grote hoeveelheid juridische informatie op een korte tijd te verwerken. Het is verbazingwekkend hoe in het eerste jaar een bepaalde hoeveelheid informatie heel veel lijkt en naarmate de tijd vordert je hetzelfde pakket in een mum van tijd verwerkt. Niet te vergeten ook: schrijven. Ook dat leer je tijdens de opleiding Rechten en is mooi meegenomen voor later. Want een goede tekst opbouwen is veel waard.
"Vijf jaar is kort maar ook heel lang om iets te doen puur omdat het je een job kan opleveren of omdat je er mogelijk je centen mee kan verdienen. Jobzekerheid heb je trouwens in geen enkel beroep. Kies dus vooral voor de vaardigheden waarover je wil beschikken om te kunnen gaan voor je passie."
Ik heb mijn studiekeuze gebaseerd op mijn gevoel en me vooral de vraag gesteld: ‘hoe zie ik mezelf later’? Ik zag mezelf later als tussenpersoon die mensen kon helpen mekaar te begrijpen en doelstellingen te bereiken en heb Rechten vanuit die motivatie gekozen. Een contract is immers een ‘meeting of minds’ en een ontmoetingspunt dus van twee verschillende doelstellingen. Vijf jaar is kort maar ook heel lang om iets te doen puur omdat het je een job kan opleveren of omdat je er mogelijk je centen mee kan verdienen. Jobzekerheid heb je trouwens in geen enkel beroep. Kies dus vooral voor de vaardigheden waarover je wil beschikken om te kunnen gaan voor je passie.